بررسی تاثیر میانقابهای ساندویچی بتنی بر رفتار لرزه ای قابهای بتن آرمه

پانل های ساندویچی (3d) سیستم نوین ساختمانی هستند که در دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته اند. 3d پانل از چند لایه تشکیل شده است. لایه میانی شامل پلی استایرن، و در دو طرف آن شبکه های سیمی قرار دارند، که توسط اعضای مورب خرپایی اتصال کامل این مجموعه فراهم می آید. پس از شاتکریت شدن بتن در دو طرف پلی استایرن، شبکه سیمی در داخل بتن غرق خواهد شد، و دولایه بتنی در دو طرف لایه پلی استایرن تشکیل خواهد شد. این پانل ها هم در سازه های پانلی کامل و هم در ترکیب با قاب های خمشی مورد استفاده قرار می گیرند. در هنگام ترکیب یک پانل با قاب خمشی از روشهای گوناگونی برای اتصال آن با قاب استفاده می شود. اما نکته مهمی که در ترکیب این پانلها با قاب خمشی مهم است، رفتار میانقابی اینگونه پانلهاست. متأسفانه در هنگام طراحی سازه از تأثیر میانقابی انواع میانقابها و نیز میانقاب پانل ساندویچی صرفنظر می شود. اما صرفنظر کردن از اثر آنها می تواند سختی محاسبه نشده ای را به سازه اضافه کند، که این امر می تواند سبب بروز پیچش در سازه گردد. لذا در این پایان نامه سعی شد، با استفاده از مدلسازی در فضای نرم افزار اجزاء محدود آباکوس به مطالعه رفتار میانقابی اینگونه پانلها تحت بارگذاری سیکلی و با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی پرداخته شود. هدف در این مطالعه، بررسی روشهای گوناگون اتصال پانلهای ساندویچی به قاب می باشد. همچنین تأثیر این روشهای اتصال بر روی ضریب رفتار سازه مطالعه شد. تحقیقات انجام شده شامل دو نمونه قاب خمشی فولادی و هفت نمونه قاب خمشی بتنی بود. تفاوت مدلها در تعداد سطوح اندرکنشی آنها با قاب پیرامونی، حضور یا عدم حضور اتصالات برشی و نیز تغییرات در ضخامت بود. پس از انجام مطالعات نتیجه گیری شد که هرچه سطوح اندر کنشی بین بیشتر باشد، برش نهایی تحمل شده بیشتر شده و ضرایب کاهش نیرو ناشی از شکل پذیری و اضافه مقاومت و نیز به دنبال آنها ضریب رفتار کاهش می یابند. اضافه شدن اتصالات برشی به میانقاب بدون اتصال، نیز همین نتایج را در بر داشت. اما افزایش ضخامت فقط ضریب کاهش نیرو ناشی از شکل پذیری را کاهش داد، و ضریب اضافه مقاومت را با تغییر چندانی مواجه نکرد.